11 września br. w Ośrodku ds. IMO przy PRS S.A., w ramach uroczystego zebrania Krajowej sekcji ds. bezpieczeństwa morskiego z udziałem członków sekcji, pracowników i Kierownictwa Ośrodka ds. IMO, przedstawiciela Departamentu Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej w Ministerstwie Infrastruktury oraz Prezesa i Dyrektora Pionu Okrętowego Polskiego Rejestru Statków, uczczono 50-tą rocznicę przyjęcia Międzynarodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu – SOLAS 1974.
Zarys powstania Konwencji SOLAS
Podstawowym celem IMO jest opracowywanie i wdrażanie w życie w perspektywie globalnej przepisów dotyczących bezpieczeństwa żeglugi, ochrony środowiska i rozwoju handlu morskiego.
Najważniejszymi dokumentami Organizacji, mających moc ustawy, są konwencje, a więc zbiory przepisów mających zastosowanie w żegludze międzynarodowej. Dalej są kodeksy, a więc niejako szczegółowe przepisy wykonawcze konwencji. Z kolei potwierdzeniem zgodności działania statków z ww. regulacjami są świadectwa i dokumenty. Na każdej z jednostek pływających w światowym handlu morskim powinno być ich około 120.
Za najważniejszy ze wszystkich międzynarodowych traktatów dotyczących bezpieczeństwa statków handlowych uważana jest powszechnie Konwencja SOLAS (International Convention for Safety of Life at Sea), czyli Międzynarodowa konwencja o bezpieczeństwie życia na morzu.
Pierwsza wersja konwencji została przyjęta w 1914 roku w odpowiedzi na katastrofę Titanica, druga w 1929 roku, trzecia w 1948 roku, zaś czwarta w 1960 roku. Ostateczny kształt podstawowych przepisów tego dokumentu ukształtował się w 1974 roku.
Obecnie obowiązująca konwencja jest określana jako SOLAS, 1974, z późniejszymi zmianami. Została przyjęta 1 listopada 1974 r. i weszła w życie 25 maja 1980 r.
W kolejnych latach Konwencja SOLAS była wielokrotnie aktualizowana i zmieniana. Jak wiele nowych przepisów dotyczących bezpieczeństwa pojawiło się w ostatnim stuleciu obrazuje fakt, iż pierwsza wersja SOLAS liczyła 120 stron, ostatnia zaś to już 623 strony.
Znaczenie Konwencji SOLAS
Głównym celem Konwencji SOLAS jest określenie minimalnych norm dotyczących budowy, wyposażenia i eksploatacji statków, zgodnych z ich bezpieczeństwem. Państwa bandery są odpowiedzialne za zapewnienie, że statki pływające pod ich banderą spełniają wymagania konwencji a szereg świadectw w niej określonych jest dowodem na spełnienie wymagań bezpieczeństwa.
Postanowienia dotyczące kontroli pozwalają również Umawiającym się Rządom na inspekcję statków innych umawiających się państw, jeśli istnieją wyraźne podstawy, aby sądzić, że statek i jego wyposażenie nie spełniają zasadniczo wymogów konwencji – procedura ta znana jest jako kontrola państwa portu.
Obecna Konwencja SOLAS zawiera artykuły określające ogólne zobowiązania, procedurę wprowadzania zmian itp., oraz Załącznik podzielony na 15 rozdziałów.
